Week 4: Vallen en weer opstaan

Na een week in Melbourne te zijn geweest ben ik nu weer terug (voor heel even) in Canberra. Alleen om mijn trip veder langs de oost-kust te plannen. Te minste dat dacht ik. Het gezin waar ik nu verblijf (en waar ik in het begin ook al even heb gezeten) gaat namelijk binnen een paar weken verhuizen. Ik heb dus de afgelopen tijd op mijn painting skills kunnen oefenen. De job is nog niet geklaard dus ik ben hier de aankomende dagen nog wel even me bezig. Het plan is nu om de verf job af te maken en hier te blijven hangen tot dat ik mijn verdere trip heb uitgedacht.

Over Melbourne:
Zo als ik in mijn vorige verslag ook a liet merken waren de eerste dagen van Melbourne nou niet echt bepaald een feestje. Het is mentaal toch veeeeeel zwaarder dan ik han ik had voorzien. Ik had van te voren (in Nederland) bedacht dat de aansluiting naar andere mensen toe een stuk makkelijker zou zijn en er veel meer backpackers alleen reisde. Dat valt behoorlijk tegen. De meeste mensen die hier voor een langere tijd naar toe trekken, gaan met ze 2/3e of in een grotere groep. Dit maakt het lastig om je zo maar bij aan te sluiten. individuele zoeken mekaar nu een maal sneller op. Ook heb ik de Nederlandse golf van backpackers (2 jaar geleden) gemist en zit nu midden in de Aziatische golf. Dat betekend dat de verhoudingen van mensen in een gemiddeld hostel als volgt zijn: 80% Aziaten 15% Europeanen en 5% overig. Met Aziaten is niks mis, ze zijn alleen een heel stuk afwachtender. Dat maakt het voor mij dus nog moeilijker om aansluiting te vinden. Gelukkig kreeg ik op donderdag de mogelijk om me aan te sluiten bij een groep bestaande uit allerlei nationaliteiten. Dit maakte mijn verblijf een stuk gemakkelijker om dat ik niet de hele dat alleen dingen hoefde te doen. En dat is een van de dingen die ik hier het slechtste trek

Ondanks dat het mentaal een redelijk zwaren week was heb ik toch wel wat gave dingen gedaan. Zo heb ik een toer gemaakt langs de Great Ocean Road, ben bij de aan land koming (s'nachts) van de Australische pinquins geweest, heb op een van de aller hoogste gebouwen van Australië gestaan, de 12 Apostelen gezien en een kangoeroe gevoerd. Geen slecht lijstje voor mijn eerste 7 dagen.

Met mij persoonlijk gaat het wel oké. Ik ben redelijk over de eerste klap van " het alleen zijn" heen en probeer er nu maar het beste van te maken. Wat ik heb uitgevonden is: zo lang ik bezig ben, gaat het beter. Dus..? gewoon je hele dag vol plannen. Dat gaat op een gegeven moment financieel snijden, maar dat zie ik dan wel weer. Een baantje zoeken is trouwens hier niet zo makkelijk als in Nederland. De mensen ruiken bijna dat je een backpacker bent en dus niet voor lange tijd (voor hun het voordeligst) blijft. Hierdoor word je al snel afgewezen. Hoe ik het hele plaatje dus rond ga breien weet ik nog niet. Wat ik wel heb besloten is dat ik liever een kortere periode alles er uit haal wat er op dat moment in zit, dan dat ik een langere tijd pak en alleen maar me zelf tegen kom.

Hoelang ik nog in Australië ga blijven is nog niet duidelijk en daar ga ik voorlopig ook nog geen beslissing over nemen. Ik zie wel. Ik wil eerst de dingen doen die ik gewoon wil doen. En dat duurt zo lang als het duurt.

Haha ik begin het al redelijk te leren als control freak zijnde!