week14: Back to my roots: het water op!

De afgelopen anderhalve week heb ik redelijk veel gedaan. Na dat ik uit Harvey bay was vertrokken, koerste ik aan op een plaatje met de naam 1770. Dit plaatse dankt zijn naam aan een theorie omtrent de man Captain James Cooc.

De theorie gaat als volcht: de Australiers denken dat Captain James Cooc , een Brit, in 1770 als aller eerste man voet aan wal zetten aan de oostust van Australie. Om dit heugelijke fijt te vieren, is het punt waar hij aan wal kwam vernoemd naar de datum waarop dit spectakel plaats vond. Conclusie: De australiers denken dat een Brit hun land heeft ontdekt. Wat dan weer wel grappig is is dat 2 fijten deze theorie tegen spreken. Als je de geschiedenis boeken openslaat, zie je dat er een handje vol Nedelanders vervoor deze Brit aan land zijn geweest. Een voorbeeld daarvan is Abel Tasman. Het tweede fijt is: voor dat Australie Australie heten, heten het Nieuw-Holland. Waarom zou een Britt het stuk land wat hij zojuist heeft ondekt in godsnaam Nieuw-Holland noemen???

als je het mij vraagd hebben wij hollanders gewoon dit enorme stuk drijvende aarde gelocaliseerd!

Goed, dat terzijde. Ik kwam dus aan in 1770. Opzich is er geen bal te beleven. Ik had dit punt ook niet gekozen om rondte dwalen, ik kwam er met een doel. 1770 is eenvan de best plekken ter wereld om te leren Kite surfen. Geen idee waarom, maar het scheind zo te zijn. Dus ik had de 2 middagen van het weekeind gepland om teleren Kite surfen. Mensen hadden me van te vooren al gewaarschuwd dat het fyziek heel zwaar blijkt te zijn. Ik dacht: mwa ik zit fyziek volgens mij best wel goed in me kaar, dus dat komt wel goed. Nu was alles heel leuk en aardig, maar je hebt voor Kite surfen 1 ding nodig: WIND!! laat die er nou net even niet zijn toen ik aan kwam.. lekker dan! Ik mijn leraar opgebeld: Wat gaan we doen als er geen wind is? Ik gad 200 dollar voor deze lessen neer geteld dus ik vond wel dat er (in dien nodig) een oplossing gezicht mocht worden. De oplossing was: er is zaterdags wind, dus om het risico van falen van zondag zo klein mogelijk te maken, zetten we de 2x 2,5 uur lessen op 1 dag. Pima! teminste dat dacht ik op het moment van beslissen... achteraf bleek het een doodelijke keuze. Ik was totaal en compleet gesloopt na 5 uur ploeteren in het water.

Wat het zo maakt is dat je Kite (je vlieger) aan je buik vast word geklikt d.m.v. een harnas. Als de wind dus aan je vlieger trekt word jij mee gesleurt. Je probeerd dus letterlijk met bijde benen op de zee boden te blijven staan (het eerste 2 uur, daarna op je boord). Als je denk dat je het dan voor mekaar heb, heb je het mis, want (en daar staat australie bekend om) als er een goede wind staat,(wat je nodig hebt om uberhoubt te kunnen Kite surfen) zijn de golven groot. Met een beetje wind zijn de golven hier al snel 2 meter. De golven bezitten meer kracht dan dat je voormogelijkt hout. Je word dus de hele tijd ofwel omver gekegeld of naarvoren gesleurd. Je moet dus de ultieme belans zien te vinden tussen wind en water. En dat staat een gad in je energie.

het eerste uur van je les ben je alleen maar bezich met het voorberijden, opbouwen en droog oefenen. Je hele uitrusting moet precies volgens de vormen en lijnen van je lijf zitten om alle klappen op te kunnen vangen. Elk riempje, lijntje en gespje moet dus gesteld worden. Je krijcht eerst een wedsuit aan. Deze gaat gewoon over je normaale zwemkleding. vervolgens krijg je een harnas aan gemeten. deze heeft 2 funcies: het is voor het bevestigen van je Kite aan je lijf, en het bevat een harde plestike plaat ie over je rug heen gaat ter bescherming van je ruggen graat. Daar gaat vervolgens een speciaal zwemvest overheen. Mocht je door de golven onderwater komen, drijf je altijd weer naar boven. Na dat je een uurtje lang hebt geoefend met het vliegeren, wat echt veel moeilijker is dan het lijkt, mag je het water in om te kijken of je het vliegeren ook in het water ondercontrole hebt. Na 100 min stond ik op me boord. Het scheind het zelfde te zijn als snowboaden.. Mocht ik dat nog nooid gedaan hebben (!!!) Goed voor alles is een eerste keer. Dus ook voor heel hard op je bek gaan. En dan niet 1 keer maar een uur lang. Het is zo moeilijk om de wind, golven en je balanse ondercontrole te hebben en zeker te houden. Maar goed oefenen baard kunst. Na 4 uur ploeteren kon ik dan einelijk meer dan 30 sec blijven staan. Ik ben zelfs 1 keer meer dan 1 min blijven staan. Niet slecht voor een beginner. Resultaat: een voldaan gevoel maar hele hemaal totaal los.

Twee dagen later pakte ik de trein naar Airlie Beach. Even voor de nederlandse onervare reiziger: de afstanden zijn hier echt belagelijk! het stuke van 1770 naar Arlie Beach is op de kaart niet groter dan me pink. In werkelijkheid heb ik iets meer dan 14 uur in de trein gezeten!!! Waar kom je uit als je binnen de grenzen van Nederlands 14 uur rond reist per trein?? Ik denk dan dat je bijna 4 keer heel Nederland rond kan!? Maar goed, het moet nu eenmaal. Vorige week maandag (5 november) kwam ik aan om 5 uur sochtens in een totaal voor toerist aangepast dorpje. Het is daar echt een een soort groot centerparks terein. Er zijn bijna geen normale fasaliteiten voor de gewone (niet toeristische) inwonder want die wonen er niet. Als je dus je boodschappen wil doen, moet dat bij een kiost (waar ze alleen maar frisdrank en snecks verkopen) supermarkten hebben ze simpel weg daar niet. Ze hebben ze ook niet nodig, Bijna alle touriste gaan elke dag uit eten. Ik had daar dus inprenciepe niks te zoeken. Op het fijt na dat alle trips naar de Whit sundays vertrekken vanuit Arlie Beach.

De Woensdag na mijn aankomst in Arlie beach was het dan zo ver: Ik ging op een 3 daagse Zeil trip. Voor de mensen die mij een beetje kennen: Ik ben op mijn 10e begonnen met het volgen van zeil lessen. Uit eindelijk gestopt toen ik bijna 18 was, maar nu ik 19 ben heb ik het boven gemideld onder de knie. Dit werd dus voor me gevoel helemaal mijn ding! De Whitsunday eilanden bestaan uit 5 groten eilanden en een aantal kleintes. Allemaal onbewoond en verlaten. Wat een fijt is dat een groot deel van de schildpadden populatie in de wereld hieer (op de whitsundays) zit voortpland en eieren lecht. Er zijn dus heel veel schildpadden in de zee te vinden.

De trip was top! ik heb gesnorkeld langs koraal en gedoken samen met een zee schilpad. Daarbij was ik de eenige op mijn boot agezien van de schipper en zijn hulpje (we waren met 10 + schipper en hulpje) die een zeil ervaring had en dus koers kon houden. resultaat: ik heb het meeste gezeild van iedereen.

Goed, op het moment vevind ik me in Cairns wat mijn laaste punt zal zijn op de oostkust. aanstaande maandag (19 november) vlieg ik terug naar Melbourne (waar ik ben begonnen) (en zo is de circel weer rond) om daar tegaan werken op een hockey club

Ook deze keer zal ik eer wat foto's toevoegen maar ik wil daar graag een kantekening bij maken:
De foto's van het kite surfen zijn genomen op het oeven meertje. Je ziet dus geen goven. Ik hoor je nu denken, waarom heb je dan 20 regels lopen kletsen over hoe zwaar de golven wel niet waren. Nou ik micht na het oefenmeertje pas de zee op maar daar heb ik geen foto's van. Dus er waren echte golven, alleen niet op de foto. ook zijn deze foto's van andere qualiteid aangezien de persoon die ze nam echt vet ver moest inzoemen.
Hah bij de foto van mij in een duik uitrusting met een schildpad lijk ik een beetje op een kerel. En ja ook dit kan ik verklaren: Ik had een iets tekleine wedsuit aan. Mijn haar woord door de elastisiteid naarvoren gedruk daardoor het net lijkt of dat ik een kuitje heb.

Ik voelde me werkelijk waar een salamie worstje..