Week 19 (en een beetje): Aftellen geblazen
Blijf op de hoogte en volg Valérie
10 December 2012 | Australië, Melbourne
Ik kwam in Melburne maar voor ee doel: Hockey! Nou en dat heb ik gehad.. en hoe!! In Melbourne aan gekomen kreeg ik al snel te horen dat ik gevraagd was om de babysitter/au pair van Dwyer te worden.
Even voor de mesnen zonder hockey kennis.. Jamie Dwyer is de aanvoerder van het Australiesche hockey team. Dat niet alleen, hij is hier in Australie een legend! Je zou hemkunnen vergelijken met Joan Kruif in Nederland. Mensen gaan beweizen van spreken voor hem knielen als hij langs loopt.
Dat ik dus ze au pair mocht worden was dus echt al helemaal gaaf. Maar het werd alleen nog maar beter. De eerste dag van de CT was al meteen een goede bnnn komer. Ik liep me een VIP pas door het stadion (gekregen van Dwyer) en mocht overal naar binnen. De kindere van Dwayer (2 jongetjes van 3 en bijna 6) waren echt super schtig en heel makkelijk. Ik draaide wel is waar langen dagen maar dat kon me even niks schelen.
Aan het einde van dag 2 (een week geleden zondag) begon "De ik geloof het even niet meer show" pas echt. Ik liep Joss tegen het lijf. Nou ja hij was meer opzoek naar mij. Joss is de uitvoerende supervisor van Hockey Australia (Australieschehockey bond) en ik had hem 2 weken voor dat de CT zou gaan beginnen een mail gestuurd met de vraag of ik eventueel op de CT zou kunnen werken. Helaas had Joss niks meer van zich laten horen. Dat vond ik op dat moment niet zo heel erg aangezien ik toch voor Dwyer werkte en daar het grootse gedeelte van de dag mee bezich was. Maargoed, ik liep dus joss tegen het lijf. Het eerste wat gebeurden was dat ik een soort waterval aan excuses over me heen kreeg dat hi niks meer van zioch had laten horen. Ik weet niet of dat dat kwam door dat hij het echt meende of door dat Jamie een meter van mij vandaan een intervieuw aan het geven was en zijn kinderen om mij heen spartelde. Het speet hem heel erg.. bla bla bla maar hij zou het goed maken. Dat beloofde hij en of die me nummer mocht hebben want dan zou die me 15 min later terug bellen.
Goed, Ik ben ook de kwaadste niet. Dus ik me nummer afgegeven.. maar ik moest het allemaal eerst nog maar is zien. Een kwartiertje later werd ik inderdaad gebeld. Met de vraag of ik de P.A. van het nederlands elftal zou willen worden. Waaath!!?? Ik ben redelijk nuchter maar dit was wel heel out of the bleu. Het enige probleem was dat ik de hele dag op de kindren van Dwyer moest passen. Dus zakelijk als ik ben (niet dus!!!) heb ik gezegd at ik eerst even moetst overleggen en hem een uurtje later zou terug bellen. Met me hard in me keel belde ik Mevrouw Dwyer (een Nederlandse) om de situatie uit te leggen. Zij begreep de siruatie maar wees me er wel op dat ik eerder met haar een afspraak had dan met Hockey Australia. Ik iets later Joss weer terug gebeld met de vraag of ij met me mee zou willen denken hoe ik bijde jobs zou kunnen combineren. Oplossing: een oortje en 70 min per speeldag vrij van kinderen. Joss regelde voor mij een audio systeem met een oortje die ik de hele dag zou dragen en als Mevrouw Dwyer me dan vrij zou geven tijdens de wedstijden van het Nederlands elftal dan zou het precie passen.
Zo gezegd, zo gedaan. Ik was van af toen P.A. en au pair tegelijker tijd. Afgelopen dinsdag werd ik geinstaleerd. Ik werd voorgesteld aan de technische staf en aan de bonscoach. Vervolgens sprak ik met Klaas (Vermeulen, de aanvoerder) even mijn taken door. Het kwam er op neer dat ik alles wat zij vroegen, ik moest oplossen of regelen. Ik was zegmaar de stussen persoon tussen het team en de organisatie van de CT. Dat kwam er op neer dat ik: extra water moest regelen, of ijs wanneer het heel warm was, water tenks , handoeken en ballen om in te spelen of om mee te trainen. Ik zat in de duckout tijdens de wedstijd en liep met een oortje ingeval dat ze me ergens voor nodig hadden.
Te vet voor worden dus!!
Maar goed, aan alle leuke dingen komt van zelf een eind dus ook aan mijn tijd in Australie. Woensdag vlieg ik terug naar Nederland waar ik vrijdag ochtend zal landen. Ik weet dat ik van te voren had gezecht dat ik in de piriode na de kerst pas zou terug komen, maar het is wel goed zo. Ik heb gewoon mider tijd nodig gehad om te doen wat ik wilde doen.
Mochten er mensen opzoek zijn naar foto's van de CT. Een gedilte stat op me Facebook.
Even voor de mesnen zonder hockey kennis.. Jamie Dwyer is de aanvoerder van het Australiesche hockey team. Dat niet alleen, hij is hier in Australie een legend! Je zou hemkunnen vergelijken met Joan Kruif in Nederland. Mensen gaan beweizen van spreken voor hem knielen als hij langs loopt.
Dat ik dus ze au pair mocht worden was dus echt al helemaal gaaf. Maar het werd alleen nog maar beter. De eerste dag van de CT was al meteen een goede bnnn komer. Ik liep me een VIP pas door het stadion (gekregen van Dwyer) en mocht overal naar binnen. De kindere van Dwayer (2 jongetjes van 3 en bijna 6) waren echt super schtig en heel makkelijk. Ik draaide wel is waar langen dagen maar dat kon me even niks schelen.
Aan het einde van dag 2 (een week geleden zondag) begon "De ik geloof het even niet meer show" pas echt. Ik liep Joss tegen het lijf. Nou ja hij was meer opzoek naar mij. Joss is de uitvoerende supervisor van Hockey Australia (Australieschehockey bond) en ik had hem 2 weken voor dat de CT zou gaan beginnen een mail gestuurd met de vraag of ik eventueel op de CT zou kunnen werken. Helaas had Joss niks meer van zich laten horen. Dat vond ik op dat moment niet zo heel erg aangezien ik toch voor Dwyer werkte en daar het grootse gedeelte van de dag mee bezich was. Maargoed, ik liep dus joss tegen het lijf. Het eerste wat gebeurden was dat ik een soort waterval aan excuses over me heen kreeg dat hi niks meer van zioch had laten horen. Ik weet niet of dat dat kwam door dat hij het echt meende of door dat Jamie een meter van mij vandaan een intervieuw aan het geven was en zijn kinderen om mij heen spartelde. Het speet hem heel erg.. bla bla bla maar hij zou het goed maken. Dat beloofde hij en of die me nummer mocht hebben want dan zou die me 15 min later terug bellen.
Goed, Ik ben ook de kwaadste niet. Dus ik me nummer afgegeven.. maar ik moest het allemaal eerst nog maar is zien. Een kwartiertje later werd ik inderdaad gebeld. Met de vraag of ik de P.A. van het nederlands elftal zou willen worden. Waaath!!?? Ik ben redelijk nuchter maar dit was wel heel out of the bleu. Het enige probleem was dat ik de hele dag op de kindren van Dwyer moest passen. Dus zakelijk als ik ben (niet dus!!!) heb ik gezegd at ik eerst even moetst overleggen en hem een uurtje later zou terug bellen. Met me hard in me keel belde ik Mevrouw Dwyer (een Nederlandse) om de situatie uit te leggen. Zij begreep de siruatie maar wees me er wel op dat ik eerder met haar een afspraak had dan met Hockey Australia. Ik iets later Joss weer terug gebeld met de vraag of ij met me mee zou willen denken hoe ik bijde jobs zou kunnen combineren. Oplossing: een oortje en 70 min per speeldag vrij van kinderen. Joss regelde voor mij een audio systeem met een oortje die ik de hele dag zou dragen en als Mevrouw Dwyer me dan vrij zou geven tijdens de wedstijden van het Nederlands elftal dan zou het precie passen.
Zo gezegd, zo gedaan. Ik was van af toen P.A. en au pair tegelijker tijd. Afgelopen dinsdag werd ik geinstaleerd. Ik werd voorgesteld aan de technische staf en aan de bonscoach. Vervolgens sprak ik met Klaas (Vermeulen, de aanvoerder) even mijn taken door. Het kwam er op neer dat ik alles wat zij vroegen, ik moest oplossen of regelen. Ik was zegmaar de stussen persoon tussen het team en de organisatie van de CT. Dat kwam er op neer dat ik: extra water moest regelen, of ijs wanneer het heel warm was, water tenks , handoeken en ballen om in te spelen of om mee te trainen. Ik zat in de duckout tijdens de wedstijd en liep met een oortje ingeval dat ze me ergens voor nodig hadden.
Te vet voor worden dus!!
Maar goed, aan alle leuke dingen komt van zelf een eind dus ook aan mijn tijd in Australie. Woensdag vlieg ik terug naar Nederland waar ik vrijdag ochtend zal landen. Ik weet dat ik van te voren had gezecht dat ik in de piriode na de kerst pas zou terug komen, maar het is wel goed zo. Ik heb gewoon mider tijd nodig gehad om te doen wat ik wilde doen.
Mochten er mensen opzoek zijn naar foto's van de CT. Een gedilte stat op me Facebook.
-
10 December 2012 - 10:16
Papa:
Hoi Valérie,
Leuk ook dit laatste reisverslag !.
En fantastisch (!) dat je zo met je passie bezig kon zijn, lachen je ziet het voor je, even alles tegelijk. Maar mooi dat je het goede kon combineren. 's-ochtends soms heel vroeg (10 uur eerder) konden we hier op Livestream achter de Computer de wedstrijden in Australië volgen, het was koud in huis om 05.30 uur maar de spanning zat er goed in. Zeker toen Stokmann zijn Nederlandse doel schoon hielt en de Australische Dwyer niet kon scoren met zijn strafbal. Wetende dat jij daar het Nederlands elftal goed op de been hielt als Personal Assistent (P.A.)
Nu de laatste loodjes voor je vlucht terug. Gaaf dat je avontuur zo op het hoogtepunt eindigd !.
Goede vlucht en take care.
Veel liefs Papa
-
10 December 2012 - 11:32
Jan-Harm Meester:
Leuk bericht maar hier een paar verbeterpunten..
Johan Cruijf, bij wijze van, kinderen, interview, mijn nummer ipv me nummer, tussenpersoon , gezegd, periode, -
10 December 2012 - 11:36
Anne Welling:
echt super gaaf valerie dat je dit even geflikt hebt!!
een goede reis terug gewenst. trek je winterjas maar weer aan...
-
10 December 2012 - 15:37
Peter Verver:
Hoi Valerie,
Wat Super gaaf wat je allemaal hebt gedaan en meegemaakt. Ik heb jouw verslagen met veel interesse gevolgd en ben trots op je! Een enorme levenservaring en ook goed om jezelf te leren kennen. Had dit niet echt verwacht van je, maar zo zie je maar.
Ik wens je een goede vlucht naar huis en hoop je nog eens te zien op de hockeyvelden.
Moet nog wel even kwijt dat ik de opmerking ("verbeterpunten") van de heer Jan-Harm Meester bijzonder flauw vind! Jij weet zelf ook wel waar je "zwakte" zit, maar het hindert jou zo te zien en te lezen niet! Gelukkig maar, gewoon doorgaan. Ga uit van de positieve dingen en die heb je nu zeker genoeg!
Met Leusden groet,
Peter -
10 December 2012 - 23:57
Brunhilde :
Fantatisch je verhaal . Goede reis en terug in het koude nederland . -
11 December 2012 - 00:25
MIE:
Ha die Va!Ja ik heb het allemaal gevolgd en kan mij jouw enthousiasme geheel indenken!Wat een super kansen heb je gehad en wat een opsteker voor later hier in Nederland.Je wordt hier een VIP als je dit vertelt
straks.Jammer dat je de "warme"kerstdagen niet gaat beleven,dat lijkt mij ook iets krankzinnigs om mee te maken.Als je het op een rijtje zet heb je SUPER gave maanden gehad ,die je hele leven in je herinnering zullen blijven.Ga je nog afscheid nemen van de "familie en van het gezin van Lilian en Goverd of is dat te ver om te ondernemen? We zullen je hartelijk verwelkomen,maar het is hier VEEL kouder:het heeft al 12 gr.gevroren vorige week.Nu iets beter zo rond het vriespunt.Dat zal je nog vies tegenvallen.Zelf heb ik de wedstrijden niet gezien ,maar je ouders zijn er speciaal voor opgestaan in de vroege morgen.Vond je het zelf goed te doen die beide jobs? Ben benieuwd hoe je eruit ziet:lekker bruin zeker? Ik zie je de 17de in Zutphen
en hoop dat je een hele goede terugreis zal hebben.Ga je onderweg nog iets bekijken zoals op de heenreis,of vlieg je snel door.TOI,TOI,TOI en de groetjes van MIE
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
