We zijn van start!!

Goed dan, na maande lang zeuren en mensen informeren, ben ik dan eidelijk uit nederland vertrokken. Iest waar van ik al jaren droom, is dan eidelijk begonnen. Zo als te verwachten viel, verliep het begin van mijn rijs (natuurlijk) niet zonder opstakels. Afgezien van het altijd aanwezige emotionele moment van afscheid, zaten er bij mij een aantal ongebruikelijke hobbels in de weg. Het gezeur begon al op schiphol. Ik had alles voor mekaar. Spullen gepakt (op gewcht), téveel tijd genomen om mijn stres pijl zo laag mogelijk te houden en ook qua financien zat het bij mij oke. Tot dat ik door de 2e pasport controle liep, en ik een enorm gescheur hoorden. Zoiest als een telegraaf door midden. Ik greep meteen naar luke (mijn dag rugzak) om te kijken of alle hengsels en riemen nog wel in orde waren. Niks gevonden dus dan maar door. Door de douwane gekomen voelde ik iets raars. Het leekwel of me geulp open stond met een ventilator er tegenover. Na dat ik snel even gekeken had of ie daatwerkelijk open stond, had ik het door.... het was niet me geulp die de verkoeling bracht, maar een scheur van minmaal 7 cm. Ik was dus leterlijk uit me broek gescheurt. Heb ik weer.. mama gesmst, en die kon nog ergens een hema modeletje van daan halen. Als dat niet gelukt was, had ik 3 dagen moeten rijzen met een scheur tussen mijn benen. Na veel gedoe met mensen die persee de regeltjes ten alle tijden willen opvolgen, kwam de broek uit eindelijk bij mij terecht. Wel werd ik (na de 2e keer douwane en de bekende lichaams scan) nog even geattendeerd op het fijt dat er een hema kaartje uit me broek hing.. Oeps!! nou, gebeurt is gebeurt en weer door. Vlucht van Amsterdam naar (oogenscheindelijk) Taipei ging redelijk. Behalve dat ik niet van Amsterdam naar Taipei vloog maar naar Bangkok. Ik Moest dus 2x overstappen inplaast van de gebruikelijke eene overstap. Stress!! (dacht ik) Kon ik er ook wel ff bij hebben. Heb er tot mijn eige verbazing maar 35 min overgedaan om uit tevinen: hoe, wat, waar, wanneer en waarom. En nog wel zonder stress... Overwining op me zelf zou je kunnen zeggen. Je ziet immer zo nog iets van de wereld!

Overgens voor de mensen die nog nooit indenticontaal zijn gevlogen, je word helemaal gek van de planning. (klein voorproefje)
Ik vloog van af Amsterdam (nederlandse tijd) om 14:05. Niks aan het handje zou je denken. Lekker weertje en niet extreem druk. Je zit dan op een gegeven moment in dat vliegtuit en die stijcht op. Dan kijch je om 15:15 (nederlandse tijd) een bort met rijst vlees en groente voor je neus (je aondeten). Gaat bij mij al fout. Vervolgens gaat om 16:30 (nederlandse tijd) alle lichten uit, en word je vermaand om stil te zijn (avond slaapje). Goed ik ben ook niet de slechte, dus ik volg braaf. Vervolgens gaan om 23:00 (nederlandse tijd) de lichten weer aan en word er verwacht dat je opstaad. Het is immidels net donker, dus je standaard vrouwelijke bioklok (en ja! die heb ik ook) gaat er totaal van in de war!

Goed dan ben je eindelijk op Taipei aangekomen, is je Camera weg! Lekker begin. Wat wel chill is, is dat ik een gratis personal rond rid/loop heb gehad met een gids door Taipei. Deze man (chinees) noemt zich zelf Scott (waarscheindelijk om dat zijn originele naam niet uitspreekbaar is). Ik heb werkelijk héél Taipei gezien. Moet je niet denken dat het klein is.... met z'n slordige 2,7 miljoen inwoners.

Om een lang verhaal kort te maken, Ik heb vanavond (het is hier ni 19:07) lekker gegeten bij een bedrijf met een hele grote gele M ;). Klein (mega groot!!) acafietje gehad met me visa voor Australie.. maar dat is inmidels wel opgelost.

Vanavond vieg ik om 23:55 naar Sydney, Waar ik (als alles voor 1 keer is goed gaat) om 11:05 (australische tijd) zal aankomen.

IK ben er bijna, ik ben er bijna, maar toch niet helemaal. Ik ben er bijna, Ik ben er bijna, Maar toch niet helemaal.

Heel veel liefs, live vanuit Taipei

Valerie